Hilarische zoektocht

Op zoek naar mijn voorhuid vertelt het verhaal van Tarik, een 24-jarige jongen die bijna klaar is met zijn opleiding Culturele en Maatschappelijke Vorming. Hij hoeft alleen nog maar zijn scriptie te schrijven. Omdat hij nog geen onderwerp heeft geniet hij eerst van zijn vakantie. Dan vraagt zijn oom hem of hij hem naar Marokko wil brengen, omdat zijn zoon Halfje Wit (de beste vriend en neef van Tarik) gaat trouwen. Tarik besluit dit te doen, in de hoop dat hij vanzelf op een scriptieonderwerp komt, en natuurlijk omdat hij zijn beste vriend wil zien.  

Anuar is stand-up comedian en die humor is zeker terug te zien in zijn debuutroman. Het boek zit vol grappige dialogen. Anuar schrijft vaak in korte, droge zinnen. Het is soms meer een kijkje in de gedachten van de hoofdpersoon dan een verhaal in volzinnen. Een voorbeeld hiervan is de zin: “Mijn moeder komt zonder te kloppen mijn kamer binnen. Irritant”. Hij beschrijft herkenbare situaties en het taalgebruik in het boek sluit helemaal aan bij de huidige jeugd. De kans is groot dat je af en toe hardop moet lachen wanneer je het boek leest. Zinnen als “Een clip uit 1992? Ik weet niet eens meer wat ik gisteren heb gegeten.” en ook de tips om te kunnen slagen in Utrecht Overvecht toveren vrijwel zeker een lach op je gezicht.  

Tarik is van Marokkaanse afkomst en dat opent deuren om diepere thema’s aan te stippen in het verhaal. Zijn familieleden zijn als gastarbeider naar Nederland gekomen en daarna zijn ze hier blijven wonen. Je krijgt (ook hier weer op een humoristische manier) een kijkje in de Marokkaanse cultuur. Het zijn wel vaak clichés, maar door de grappige manier waarop het verteld wordt zie je dat door de vingers. Ook is het verhaal zo verteld dat je je een beeld kunt vormen van hoe andere culturen de Nederlandse cultuur zien. Een aantal keer wordt er letterlijk gezegd “Dat is Nederland”. En de situaties waarin dat wordt gezegd zijn ook herkenbaar.  

Een minpuntje aan het boek is dat het eigenlijk te kort is. In eerste instantie omdat het verhaal gewoon erg leuk is en je meer wilt lezen. Maar ook omdat het boek op sommige momenten wat gehaast is. Personages worden niet altijd even uitgebreid geïntroduceerd waardoor je sommige delen een paar keer moet lezen voor je door hebt wie nou wie is. Ook bepaalde situatieomschrijvingen zijn niet helemaal duidelijk, omdat ze te kort zijn beschreven. Aan het einde is alles ook weer erg gehaast. De personages blijken elkaar allemaal op bepaalde manieren te kennen, wat niet echt geloofwaardig overkomt. Anuar had meer tijd mogen nemen om zijn personages en het verhaal te laten ontwikkelen, hier is ook meer dan genoeg ruimte voor.  

Op zoek naar mijn voorhuid is een hilarische zoektocht van een 24-jarige jongen naar een scriptieonderwerp, en naar zichzelf. Diepere thema’s worden op een grappige manier aangekaart en komen daardoor goed over. Helaas is het boek aan de korte kant, het verhaal is leuk genoeg om er meer van te lezen. Daarom krijgt het boek 4 sterren.